Onder de Peperbus, supportersclub PEC Zwolle, november 2021

34 | Onder de Peperbus | Jaargang 9 | Nummer 1 Column Voor degenen die nu nog over zijn. Het is mirakels knap wat de vrouwentak presteert. Inmiddels is de wedstrijd tegen Ajax gespeeld. Wat de uitslag ook was, Zwolle houdt Ajax voorlopig nog onder haar op de ranglijst. Het was de wedstrijd van de week van ESPN, werd live uitgezonden en ongetwijfeld was het druk op de eretribune in het stadion. Super Zuurman Wie had dat ooit gedacht, toen in 2010 PEC Zwolle het vrouwenvoetbal omarmde. Bert Konterman was nog technisch manager van de club en probeerde een selectie bij elkaar te schrapen. Want dat was het. Op de eerste training stonden er precies elf meiden op het trainingsveld. De stem van super Zuurman, spits van weleer, werd afgewisseld met een lach. Het was trainer Bert en consorten maar mooi gelukt en met elf kon je toch gewoon een wedstrijd beginnen? Desnoods met twee keepsters. Ik weet er alles van, want ik was in die tijd teammanager van toen nog FC Zwolle. We wilden veel met zijn allen, er was alleen niks. Het was de tijd dat de vrouwentak nog behoorlijk in de knop zat. Dat er door de KNVB twee Keniaanse speelsters in Zwolle gestald werden en dat Willem II, AZ, FC Utrecht en VVV Venlo nog een vrouwenteam hadden. Bij die laatstgenoemde club voetbalde in die tijd ene Lieke Martens. Kansloze nederlagen De openingswedstrijd was op 2 september 2010. Tegen oud- landskampioen AZ. Op het veld van Be Quick’28, de aardige buurvrouw die speelsters afstond zodat we in ieder geval goed in de aantallen zaten. De belangstelling was groot, de vreugde mogelijk nog groter toen Zwolle op 1-0 kwam. Suzanne Herpel, tegenwoordig actief bij de medische staf van de heren, scoorde. Uiteindelijk werd het 1-2. Het werd geen seizoen om trots op te zijn. Lange uitwedstrijden, kansloze nederlagen en een troosteloze laatste plaats. En zo ging het eigenlijk ook de jaren erna. Tal van zeperds thuis tegen ADO (0-7, 0-8), een monsterscore tegen Achilles’29 (10-0) en tussendoor de Beneliga met uitontmoetingen tegen AA Gent, Anderlecht, Club Brugge, Lierse en Leuven. Op vrijdagavond om half negen. Hoogtepunt was het bereiken van de kampioenspoule in de jaargang 2018/2019 met een ontketende Babiche Roof, die toen maar liefst 18 keer scoorde. Naast Kenianen, kwamen er ook Amerikanen naar Zwolle en wie herinnert zich Marlo Carmen Sweatman nog? Een Jamaicaanse voetbalster die in 2017 toch maar mooi twaalf wedstrijden voor PEC speelde en volgens Wikepedia tegenwoordig bij het Hongaarse Szent Mihály balt? Lopende band En nu? Nu spelen er alleen speelsters in het eerste, die allemaal in 2000 of later geboren zijn. Heeft PEC een prima jeugdopleiding en produceert Zwolle aan de lopende band internationals. Zoals een keepster die zelfs al op de lijst stond van het grote Oranje en nu samen met nog een Zwolse speelster, Jong Oranje lid is. De Oranje onder 19 jaar leverde onlangs maar liefst zes PEC-voetbalsters af voor de voorlopige selectie. En niet onbelangrijk. De publieke belangstelling is groeiende. Was er in 2010 nog sprake van liefhebbende ouders, opa’s, oma’s en broertjes en zusjes, die soms tegen beter weten in, volharden in het aanschouwen van hun familielid. Nu worden er wedstrijden afgewerkt voor wel 2000 toeschouwers, inclusief fotoshoots, een hoog knuffelgehalte en aaibaarheid van speelsters na afloop. Na ruim tien jaar, hebben de PEC Zwolle Vrouwen recht op meer dan een aai over de bol. Ze verdienen lof, een prijs en wie weet wel een landskampioenschap. Zou het dan toch?  Jelle Muller Erik Riemens is hoofdredacteur van de Onder de Peperbus, hij volgt de PEC Zwolle Vrouwen voor de Stentor en was in 2010 de allereerste teammanager. Op het moment dat ik dit schrijf, staan de PEC Zwolle Vrouwen bovenaan in de Pure Energie Eredivisie Vrouwen. Nog steeds. Zelfs een nederlaag medio oktober tegen het laaggeklasseerde Alkmaar heeft dat niet veranderd. Ja inderdaad, deze hele column gaat over de vrouwen van PEC Zwolle.